Politiek als een plukbroodje

Politiek als een plukbroodje 

Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen stonden nogal wat volksvertegenwoordigers en Vlaamse parlementsleden op lokale lijsten. In debatten en interviews gingen die er steevast prat op dat ze “in Brussel” belangrijke zaken hebben kunnen regelen voor hun gemeente, dat ze aanzienlijke budgetten hebben kunnen binnenhalen voor hun inwoners. “Zo gaat dat, we moeten daar niet flauw over doen”, zei er eentje. Anderzijds las ik in DS van 16 oktober dat Middelkerke minder steun zou krijgen “voor het faciliteren van prestigeprojecten” als hun burgemeester coalitie vormt met Het Vlaams Belang. Hoezo? Hoe werkt dat dan, dat nationale of Vlaamse beleid? Wordt er dan een beleidskeuze gemaakt, komt daar een budget tegenover te staan en mogen de volksvertegenwoordigers of parlementsleden dan aanschuiven om als van een plukbroodje brokjes los te peuteren en te dippen in het geldsausje? En wie mag dan eerst plukken en dippen? De mandatarissen van dezelfde politieke kleur als de bevoegde minister, die van de politieke kleur van de meerderheidspartijen of die die het beste kunnen flemen en lobbyen bij het bevoegde kabinet? Ik, naïeve burger, dacht dat het welzijn, de welvaart, de gezondheid of de veiligheid van de burger niet afhing van politiek cliëntelisme. Dat federaal of Vlaams beleid gelijk geldt voor elke burger voor wie het bedoeld is, ongeacht waar die woont. Dus, ofwel liegen die volksvertegenwoordigers en parlementsleden en is het maar wat electoraal gezwets ofwel is het heel erg sneu als je inwoner bent van een gemeente of stad waar geen nationale of Vlaamse mandataris woont. De broodjes kunnen wel eens leeggeplukt zijn en de sausjes uitgedipt. We moeten daar niet flauw over doen.